Franz Kafka

Moja przygoda z Kafką zaczęła się, jak wiele tego typu przygód, w sali od polskiego, na jednej z lekcji. Czytaliśmy wragment "Przemiany" i coś dogłębnie mnie dotknęło. Poczułam, że w jego książkach zdecydowanie znajdę coś dla siebie, bo był BARDZO specyficzny, BARDZO inny niż wszyscy. Jego pokrętna psychika zdecydowanie wpłynęła na jego twórczość, co jest olbrzymim plusem. Aktualnie przeczytałam opowiadania, tak na rozgrzewkę, by nie przemęczać jeszcze głowy "Zamkiem" czy "Procesem". Tak więc, kilka dni temu przeczytałam "Wyrok", który od razu wprowadził mnie w ten Kafkowski świat absurdu. Potem już w całości przeczytałam "Przemianę", która podobała mi się chyba najbardziej. Dziś sięgnęłam po "Kolonię karną" i byłam w wielkim szoku, jak bardzo Kafka był... nie wiem nawet, jakiego użyć tutaj słowa... opowiadanie szokujące. Potem sięgnęłam po "Jamę", przy której autentycznie, pierwszy raz w życiu przy czytaniu, zasnęłam i mi jest przez to wstyd, bo to opowiadanie bardzo, ale to bardzo odzwierciedla podejście do życia i punkt widzenia Franza, jego zamknięcie, izolacja przed światem, samotność.
Na koniec zostawiłam sobie perłę. Słynny "List do ojca" który napewno jeszcze bardziej przybliży mi psychikę i postać Franza, bo to właśnie miedzy nim a jego ojcem toczyły się najbardziej zacięte, emocjonalne walki , poza tym nie jest to już opowiadanie tylko autentyczny list, coś najbardziej osobistego, pokazującego bardzo wiele o autorze.
Dobrze, kończę już, poza tym wątpię, by ktokolwiek pociągnął ten temat. Po prostu ostatnimi czasy tłamszę w sobie tą postać Kafki, staram się zrozumieć jego lęki i inność, niepowtarzalny, symboliczny i taki mroczny styl...